παιχνίδι

Το παιχνίδι που χρειάζεται το παιδί

 Η σημασία του παιχνιδιού για τη σωματική και ψυχική εξέλιξη του παιδιού είναι ανυπολόγιστη. Βοηθάει στην ωρίμανση των σωματικών λειτουργιών, συμβάλλει στην ανάπτυξη δεξιοτήτων. Ακόμα, εξασκεί την αντίληψη του χώρου, την παρατηρητικότητα, τη συγκέντρωση της προσοχής και προπάντων καλλιεργεί τη φαντασία. Όπως απέδειξαν πολλές έρευνες  παιδιά που στερήθηκαν σε σημαντικό βαθμό το παιχνίδι, παρουσιάζουν σημαντική καθυστέρηση στην εξέλιξή τους και επιβράδυνση στη σχολική τους ωριμότητα.

Κατά την επιλογή των παιχνιδιών πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η ηλικία του παιδιού, η προσωπικότητά του, τα ενδιαφέροντα του παιδιού και όχι των γονιών. Κατάλληλα θεωρούνται τα παιχνίδια που επιτρέπουν την εύρεση σχέσεων και προβληματίζουν, που καλλιεργούν την παρατηρητικότητα, που επιτρέπουν τη συνεργασία, την άμιλλα και την εφευρετικότητα. Τέτοια μπορεί να είναι: η άμμος, ο πηλός, η πλαστελίνη, οι ξύλινοι κύβοι, απλές αυτο-κατασκευαζόμενες και ευλύγιστες κούκλες από ύφασμα, τα παιχνίδια lego, play mobil κ.α.  Συμβαίνει όμως πολλά παιχνίδια του εμπορίου που είναι τέλεια στο να μαθαίνουν στο παιδί να κατασκευάζει να μην αφήνουν περιθώρια για ελεύθερη δραστηριότητα της φαντασίας, την επινόηση και την εφεύρεση από τα παιδιά.

Η ιδιότητα του παιχνιδιού να ικανοποιεί τις βασικές ανάγκες και τάσεις και να λυτρώνει από τις διάφορες εντάσεις οδήγησε στη συστηματική χρησιμοποίησή του από την εποχή του Ovide Decroly και της Maria Montessori, σαν θεραπευτικού μέσου (γνωστού σαν παιγνιοθεραπεία), αλλά  στα συνέχεια και σαν διαγνωστικού μέσου για τις ανάγκες, τα ενδιαφέροντα και την προσωπικότητα του παιδιού.

Παρά το ότι η εξοικείωση με την υπεύθυνη και αυτόνομη εργασία παρουσιάζεται μετά το 6ο περίπου έτος, είναι ανάγκη τη διάθεση για εργασία να την καλλιεργήσουμε από την προσχολική κιόλας ηλικία. Τις ρίζες της παιδικής εργασίας μπορούμε να τη βρούμε μέσα από «σοβαρά παιχνίδια» της ηλικίας αυτής: τακτοποίηση σκορπισμένων παιχνιδιών, τα παιδιά βοηθούν το γονιό σε απλές δουλειές του σπιτιού που στοχεύουν στο ότι ζούμε πιο ευχάριστα μαζί, σε ένα πιο τακτοποιημένο και καθαρό και όμορφο σπιτικό: στην κουζίνα, με τα φυτά, στα ψώνια κ.α.. Το παιδί που εθίστηκε κατ’ αυτό τον τρόπο, στη σχολική περίοδο θα μπορέσει να αντιμετωπίσει με μεγαλύτερη άνεση τις απαιτήσεις του σχολείου με τις ποικίλες και διαφορετικές εργασίες.

Βασιλική Παπαδοπούλου, δασκάλα Τμ. Ένταξης